Jakub Stanisław Pleśniak - 1895 - 1957
Urodził się w Błażowej 26 kwietnia 1895 r.
w rodzinie wielodzietnej. Miał siedmioro rodzeństwa, trzy siostry i
czterech braci, był z nich najstarszy. Rodzice prowadzili restaurację
oraz dodatkowo masarnię, która była rodzinnym, odziedziczonym interesem.
W 1916 roku wstąpił na ochotnika do Legionów, w których walczył do
końca I wojny światowej, a później brał udział w wojnie polsko –
bolszewickiej 1919-20. Za wybitne zasługi wojenne otrzymał Srebrny Krzyż
Virtuti Militari. Po wojnie ukończył Seminarium Pedagogiczne w
Przemyślu i rozpoczął pracę zawodową na Białostocczyźnie. W latach
1922-26 pracował w Szkole Powszechnej w Chojewie, a po zawarciu związku
małżeńskiego w 1926 r. Brańsku, ucząc matematyki i muzyki. Należał do
osób bardzo aktywnych
społecznie. Szczególnie zaangażowany był w rozwój
spółdzielczości. Uczestniczył w zakładaniu Kasy Stefczyka w Brańsku. Po
klęsce wrześniowej w 1939 r. rozpoczął się trudny okres okupacji
sowieckiej. Stanisław Pleśniak jako legionista – piłsudczyk, a do tego
nauczyciel i aktywny działacz społeczny znalazł się wraz z rodziną na
liście przeznaczonej do zsyłki na Syberię. Dzięki informacji przekazanej
przez mieszkańca Brańska, który miał dostęp do tajnych dokumentów
rodzina Pleśniaków uniknęła tragedii. W marcu 1940 r. wraz z rodziną
uciekł z Brańska do rodzinnej Błażowej. Pleśniakowie pozostawili w
Brańsku cały swój dobytek łącznie z domem. Później wszystko
zarekwirowały władze sowieckie. Uciekał przez Kiersnowo koło Brańska,
rodzinną wieś żony. Tutaj Stanisław wynajął dwie furmanki i udał się w
kierunku Siemiatycz. Stamtąd do Wólki nad Bugiem. Po zamarzniętej rzece
wraz z rodziną przedostał się na drugą stronę. Po kilku dniach męczącej
wędrówki przyjechał do Rzeszowa, a następnie furmankami do Błażowej. W
pierwszych miesiącach Stanisław Pleśniak nie pracował i pozostawał na
utrzymaniu swoich rodziców. Po pewnym czasie, w związku otwarciem
niektórych szkół, niemieckie władze okupacyjne zezwoliły mu na nauczania
w zakresie powszechnym i zawodowym, początkowo w szkole powszechnej w
Lecce oddalonej od Błażowej o 4 km. Po kilku miesiącach przeniósł się do
Błażowej, gdzie został kierownikiem nowo zorganizowanej Publicznej
Średniej Szkoły Zawodowej. Tymczasem 1 lutego 1940 r. starosta
rzeszowski Ehaus, zobowiązał kierowników szkół do zebrania i oddania
wszystkich podręczników i atlasów do starostwa. Stanisław Pleśniak nie
podporządkował się temu zarządzeniu i ukrył ponad 170 książek z
biblioteki szkolnej w stodole Stanisława Groszka. Pleśniak w czasie
wojny działał w podziemnej organizacji AK i brał czynny udział w akcjach
bojowych, za co został wielokrotnie odznaczany m. in. Krzyżem
Walecznych. Po wyzwoleniu pozostał w Błażowej i pracował w szkolnictwie.
Początkowo była to szkoła powszechna, a później średnia
ogólnokształcąca. Pełnił w nich funkcję kierownika. Przedwojenny
porucznik rezerwy, kawaler orderu Virtuti Militari i Orderu Odrodzenia
Polski, człowiek o nieposzlakowanej opinii, wychowawca wielu pokoleń i
społecznik pozostaje do dzisiaj w pamięci i sercach wielu ludzi. Zmarł
po długiej i ciężkiej chorobie mając 62 lata, 8 września 1957 r. w
Błażowej i tam spoczywa w rodzinnym grobowcu.
Na podst. Internetu.
J.H.